Zagadnienia podejmowane w monografii wpisują się w nurt badań nad  wpływem języka na postrzeganie rzeczywistości i jej konceptualizację, a w efekcie finalnym w spektrum analiz funkcjonującego w danej grupie społeczno-kulturowej obrazu świata.

W książce poszukuję odpowiedzi na pytanie w jaki sposób wiedza o otaczającym jednostkę świecie wyraża się na płaszczyźnie jej języka ojczystego i jakie są możliwe sposoby analizy języka w celu jej rekonstrukcji. W swoich analizach staram się opisać i porównać punkty widzenia użytkowników różnych języków (polskiego i rosyjskiego; polskiego, rosyjskiego, ukraińskiego i białoruskiego; polskiego, niemieckiego i rosyjskiego).

Korzystając z  teoretyczno-metodologicznych koncepcji  ugruntowanych w tradycji badawczej językowego obrazu świata, skoncentrowanych na poszukiwaniu obrazów w języku i tekstach kultury, czyli tego co określa się jako zbiorowe wyobrażenia o obiektach rzeczywistości, w pierwszym i ostatnim rozdziale niniejszego zbioru formułuję dwie perspektywy badawcze.

Pierwsza z nich dotyczy realizacji badań (we współpracy z dr hab. Barbarą Rodziewicz, prof. US), których rezultatem będzie opracowanie zaktualizowanych słowników asocjacyjnych. Prace nad polskim słownikiem asocjacyjnym zastały już zakończone, słownik zostanie opublikowany w 2024 roku. Jak dotąd przeprowadziliśmy również część badań na terenie Czech i Niemiec.

Punktem wyjścia dla drugiej postulowanej przeze mnie perspektywy badawczej jest kategoria pogranicza. W ostatnim tekście zamieszczonym w monografii prezentuję pogranicze jako środowisko człowieka, w którym ma on nie tylko możliwość zetknięcia się z innością, ale przede wszystkim szansę zmierzenia się z nią. W takim ujęciu na plan pierwszy wysuwają się skomplikowane międzykulturowe relacje przygraniczne, których uczestnikami są etnicznie i kulturowo odmienni sąsiedzi często połączeni złożoną i niekiedy bolesną dla obu stron historią oraz niełatwymi problemami regulującymi aktualne wzajemne relacje. Ten zamykający monografię tekst traktuję jako zapowiedź realizacji drugiego nurtu swoich badań, których celem będzie włączenie się do dyskusji na temat Szczecina jako przestrzeni interkulturowej  i obszaru ustawicznej transgresji. Poznawczo wartościowych i inspirujących badawczo informacji dostarczają po tym względem  polsko- i niemieckojęzyczne teksty literackie których autorami są nowi, powojenni, polscy, mieszkańcy Szczecina, jak i ci starzy, przedwojenni, niemieccy. Tego typu teksty traktuję jako nośniki pamięci zbiorowej, dla której język jest medium emocjonalnego i sensualnego opisu miejsc i ludzi oraz interpretacji zdarzeń, jej konstytutywnym elementem zaś jest proces komunikowania i porozumiewania się. Analizy tego zagadnienia dotyczyć będą tożsamości terytorialnej, dla której ważną kwestią jest nie tylko poczucie więzi społecznej ale też kwestia przywiązania do miejsca i przestrzeni.